120 Filmi (İsimsiz Kahramanlar)

Sevgili Film Severler
Bugün izlemek için çok geç kaldığımı düşündüğüm bir filmden bahsetmek istiyorum. 2008 Türk yapımlı bir savaş/dram filmi olan 120.İzlemeye başladığınız andan itibaren sizi içine çekecek , rahatça empati kurabileceğiniz harika bir film. Filmin müziği de an az film kadar etkileyici. Yönetmenliğini, senaryo ve yapımcılığını Özhan Eren'in üstlenirken başrollerde Cansel Elçin, Özge Özberk, Burak Sergen ve Emin Olcay gibi isimler rol alır. Oldukça duygu yüklü bu filmde ağlamak garantilidir.


Yıl 1915,Van. Aylardan Ocak. Kentte yaşayan insanlar harpsiz bir yazın hayalini kurarken  Avrupa'nın karıştığı haberiyle halkı telaş ve endişe kaplar. Bu habere en çok üzülen de hiç kuşkusuz Teğmen Süleyman'ın nişanlısı Münire olur. Düğün hayalleri kurduğu, iki harpten sağ salim döndüğüne şükrettiği sevdiğini tekrar ateşin ortasına gönderecekti. Münire filmde duygusal anlamda öne çıkan karakterlerden biridir. Babası ve iki erkek kardeşi olan Münire filmde hem sevdiğini hem de iki erkek kardeşini kaybeder.


1.Dünya Savaşı'nın ilk aylarıdır ve ortalık oldukça hareketlidir. Eli silah tutanlar cepheye koşmakta ve kalanlar da bunu fırsat bilen Ermeni çetelerine karşı şehri korumaktadır. Savaş çetindir ve askerimizin cephanesi azalmıştır. Almanlardan vaat edilen desteği bulamayan kahramanlarımız çok zor durumdadır. Van'dan sınıra cephane taşınması gerekiyordur ama nasıl? Bu görevi büyükler yerine getirse şehri vatan hainlerinden kim koruyacaktır? Bu zorlu ve tehlikeli görevi kendi rızası ile 120 çocuk üstlenir. Hava şartları o kadar zorludur ki bu görevin yerine getirilip getirilemeyeceği kestirilemiyordu. Anneler endişeli, gözü yaşlı...


Yaşları 12-17 arası değişen bu 120 korkusuz cengaver başlarında Musa Çavuş ve birkaç asker ile birlikte yola koyulur. İşte kahramanlık dolu bir yol hikayesi burada başlar...

















İsimlerini bile bilmediğimiz bu kahramanlar büyük bir dayanışma göstermiş, tüm zorluklara rağmen cephaneyi korumak için can siperane bir yolculuktadırlar.


Tarih filmlerinin monotonluğundan uzak, heyecan dolu ve duygusal sahneleriyle insana boyut atlatan bu filmi şiddetle tavsiye ediyorum...